براساس يک مطالعه جديد از دانشگاه آريزونا ، جواناني که در تلفن هاي هوشمند خود گير کرده اند در معرض خطر ابتلا به افسردگي و تنهايي قرار دارند.
يک مرکز تحقيقاتي رو به رشد پيوندي بين وابستگي به گوشي هاي هوشمند و علائم افسردگي و تنهايي نشان داده است. با اين حال ، هنوز مشخص نيست که اعتماد به تلفن هاي هوشمند پيش از اين علائم است يا اين که برعکس صحيح است: اين که افراد افسرده يا تنهايي به احتمال زياد به تلفن هاي خود وابسته مي شوند.
در مطالعه‌اي از 346 نوجوان بزرگتر ، از سنين تا 20 سالگي ، محقق متيو لاپير و همكارانش دريافتند كه وابستگي به تلفن هاي هوشمند گزارش هاي بالاتري از علائم افسردگي و تنهايي را پيش بيني مي كند و نه برعكس ديگر.
Lapierre ، استاديار گروه ارتباطات دانشکده علوم اجتماعي و رفتاري گفت: "راه اصلي اصلي اين است که وابستگي به تلفن هاي هوشمند به طور مستقيم علائم افسردگي بعدي را پيش بيني مي کند." "مسئله اي وجود دارد که افراد کاملاً به دستگاه متکي هستند ، از لحاظ احساس اضطراب در صورت عدم دسترسي به آن ، و آنها از اين به ضرر زندگي روزمره خود استفاده مي کنند."
در اين تحقيق که در ژورنال Adolescent Health منتشر خواهد شد ، لاپير و هم نويسندگانش بر وابستگي تلفن هاي هوشمند - اعتماد رواني فرد به دستگاه - بيشتر متمرکز شده اند تا استفاده عمومي گوشي هوشمند ، که در واقع مي تواند مزايايي را به همراه آورد.
لاپير گفت: "اين تحقيق از اين نگراني من ناشي مي شود که بيش از حد توجه به استفاده عمومي از تلفن هاي هوشمند وجود دارد." "تلفن هاي هوشمند مي توانند مفيد باشند. آنها به ما کمک مي کنند تا با ديگران ارتباط برقرار کنيم. ما واقعاً سعي کرده ايم تا اين ايده وابستگي و استفاده مشکل دار از تلفن هاي هوشمند را محرک اين نتايج رواني قرار دهيم."
پنگfeي ژائو ، دانشجوي استاد ارتباطات ، که همزمان نويسنده اين مطالعه با لاپير و دانشجو دکتري ارتباطات ، بنيامين کاست است ، گفت: دانستن جهت ارتباط بين وابستگي به گوشي هاي هوشمند و پيامدهاي ضعيف رواني بسيار مهم است.
ژائو گفت: "اگر افسردگي و تنهايي منجر به وابستگي به تلفن هاي هوشمند شود ، مي توانيم با تنظيم سلامت روان افراد ، وابستگي را کاهش دهيم." "اما اگر وابستگي به تلفن هاي هوشمند (قبل از افسردگي و تنهايي) ، همان چيزي است که ما پيدا کرديم ، مي توانيم وابستگي گوشي هاي هوشمند را براي حفظ يا بهبود رفاه کاهش دهيم."
محققان ميزان وابستگي گوشي هاي هوشمند را با درخواست از شرکت کنندگان در مطالعه براي استفاده از يک مقياس چهار نقطه اي براي ارزيابي يک سري جمله ها ، مانند "من وحشت مي کنم وقتي که نمي توانم از تلفن هوشمند خود استفاده کنم" را وحشت مي زنم.
شرکت کنندگان همچنين به سؤالات طراحي شده براي سنجش تنهايي ، علائم افسردگي و استفاده روزانه از تلفن هوشمند آنها پاسخ دادند. آنها در شروع مطالعه به سؤالات پاسخ دادند و دوباره سه يا چهار ماه بعد.
محققان مي گويند اين مطالعه به نوجوانان مسن تر انجام شده است ، به دلايل مختلف به چند دليل مهم است: اول ، آنها تا حد زيادي با تلفن هاي هوشمند بزرگ شده اند. دوم ، آنها در يک سن و مرحله گذار زندگي قرار دارند که در برابر پيامدهاي بهداشت رواني ضعيف مانند افسردگي آسيب پذير هستند.
ژائو گفت: "اين ممکن است وابستگي به تلفن هاي هوشمند را براي نوجوانان ديرتر آسانتر کند و تلفن هاي هوشمند ممکن است تأثير منفي بيشتري بر روي آنها بگذارند زيرا در حال حاضر در معرض افسردگي يا تنهايي بسيار آسيب پذير هستند."
محققان گفتند با توجه به تأثيرات منفي بالقوه وابستگي به گوشي هاي هوشمند ، ممکن است براي افراد ارزش داشته باشد که در صورت وم ارتباط خود را با دستگاه هاي خود و مرزهاي خود تحميل ارزيابي کنند.
ژائو گفت ، به دنبال راه هاي جايگزين براي مديريت استرس مي تواند يکي از راهکارهاي مفيد باشد ، زيرا تحقيقات ديگر نشان داده است که برخي از افراد در تلاش براي رفع استرس به تلفنهاي خود روي مي آورند.
ژائو گفت: "وقتي افراد احساس استرس مي كنند ، بايد از ديگر روشهاي سالم براي مقابله استفاده كنند ، مانند صحبت با يك نزديك براي گرفتن پشتيباني يا انجام برخي تمرينات يا مراقبه."
تلفن هاي هوشمند هنوز يک فناوري نسبتاً جديد هستند و محققان در سراسر جهان همچنان به بررسي چگونگي تأثيرگذاري بر زندگي افراد مي پردازند. لاپير گفت اکنون که محققان مي دانند بين وابستگي تلفن هاي هوشمند و افسردگي و تنهايي ارتباط وجود دارد ، کارهاي آينده بايد بر درک بهتر دليل اين رابطه متمرکز شوند.
وي گفت: "کاري که ما انجام مي دهيم پاسخ دادن به برخي سؤالات اساسي در مورد اثرات رواني وابستگي به تلفن هاي هوشمند است." "سپس ما مي توانيم بپرسيم ،" خوب ، چرا اين مورد است؟ "
منبع
درباره این سایت